16 Ekim 2010 / Küçük Tapınak
saatlerce süren sağanaktan sonra
hafif bir çisentiyle
yağmur, kendi kitabını,
ben, kendi kitabımı okuyarak
yürüyüp giderken yolda,
bir an, ayağımı bastığım yerden
içimdeki ateşi harlandıran
bir çıtırtı ilişti kulağıma:
yağmurla yere yazılanları
okuyarak yürüyen
yaşlı bir salyangozdu bu
ve ben, elimde kitap,
tempolu yürürken yolda,
ah ne yazık, ne yazık,
körcesine
ayağımın altında ezmiştim onu!
nasıl ödeşebiliriz, peki,
nasıl kapatabilirim, Tanrım,
onunla hesabımı?
onun, ezip geçtiğim
küçücük hayat hikayesinden
kırk kat uzun yaşayacak bir şiir,
bir ağıt yazmaya çalışsam, onun için,
ödemiş olur muyum kefaretini
bu, şiire, müziğe sığmayan günahımın?
yazmaya oturunca,
bir tek şiir değil,
bütün salyangoz taifesini,
bu türün gelmişini, geçmişini,
yerdeki ve gökteki
anlam ve önemini anlatan
marşlarla, ağıtlarla, blueslarla,
opera librettolarıyla dolu
bir kitap yazmalıyım belki de!
ve bu kitabın ismi,
daha görkemlisini buluncaya kadar,
- biraz uzun da olsa -
"Tanrı'nın En Küçük"
ya da "En Sessiz" ,
ya da "En Tenha Tapınağı"
olabilir mi, acaba?
Cahit Koytak
